طراحي از چهره ؛ تناسبات چهره ؛ طراحي از اجزاي چهره
طراحي از ابروها ؛ طراحي از بيني ؛ طراحي از لب
طراحي از چهره
موضوعي كه مورد علاقه همه طراحان بوده و هست، مبحث طراحي از چهره است. بسياري از افراد حتي پيش از آغاز به طراحي، تلاشهاي فراواني در اين زمينه داشته و فعاليتها و تمرينات مربوط به طراحي را منحصر به موفقيت در ترسيم چهره مي دانند. براي طراحي از چهره لازم است كه مدل مناسبي داشته باشيد. شما مي توانيد از اشخاص اطراف خودتان درخواست كنيد تا به عنوان سوژه با شما همكاري كنند، در غير اين صورت به كمك آينه اي به اندازه متوسط (كه از چهره خودتان كوچكتر نباشد) به طراحي از چهره خودتان بپردازيد. پس از كسب مهارت كافي، مي توانيد از روي تصاوير و عكسها نيز طراحي كنيد ولي در هر حال تأكيد ما بر طراحي از سوژه عيني است، نه ذهني.
تناسبات چهره
براي طراحي از چهره، ابتدا بيضي تخم مرغي شكلي را به عنوان سر، در نظر گرفته، ترسيم نماييد. يك خط عمودي، دو نيمه چپ و راست چهره را به وجود مي آورد و با ترسيم يك خط افقي كه بيضي را به چهار قسمت مساوي تقسيم مي كند، محل چشم ها در چهره مشخص مي شود. چنانچه خط افقي را به پنج قسمت مساوي تقسيم كنيد، اندازه چشمها مشخص مي شود. شما متوجه مي شويد كه فاصله بين دو چشم، برابر با يك چشم است نيمه بالاي چهره را براي ابرو، پيشاني و موها در نظر گرفته و در نيمه پاييني به سراغ خط عمدي وسط چهره رفته و به كمك آن محل قرار گيري اجزاي ديگر چهره را پيدا مي كنيم. اگر از خط افقي تا پايين بيضي را به دو نيمه تقسيم كنيم، نوك بيني بر روي اين نقطه واقع مي شود. از اين نقطه تا انتهاي بيضي را نيز به نسبت يك سوم و دو سوم علامت گذاري مي كنيم تا خط ميان لبها نيز مشخص شود.
طراحي از اجزاي چهره
الف ـ طراحي از چشم ها: پيش از آغاز به طراحي، تمرين مشاهده را انجام دهيد. با دقت به چشمهاي خودتان در آينه نگاه كنيد، دو گوشه داخلي و خارجي چشم، نسبت سفيدي و سياهي كره چشم، حالت پلكها و حركت مردمك در سراسر چشم را بررسي نماييد. با مطالعه حالت چشم افراد در مواقع مختلف (تماشاي تلويزيون، مطالعه، خشم، شادي، گريه،هيجان، تفكر و ...) بپردازيد و آنها را بارها و بارها، هم به صورت ذهني و هم به صورت مشاهده دقيق مرور كنيد. ويژگيهاي متفاوت چشم افراد سالخورده و كودكان را مقايسه نماييد.
ــ فرم ساده چشم شبيه يك بيضي است كه دو گوشه آن با هم تفاوت دارند. گوشه خارجي، زاويه اي بسته دارد و تا سرحد تيرگي مردمك، مثلث كشيده اي را به وجود مي آورد.
ـــ گوشه داخلي، زاويه بازتري دارد و نسبت به گوشه خارجي، شكل مثلث كوچكتري را به خود مي گيرد.
ـــ مردمكها بدون استثنا شكل دايره دارند، در حالت نگاه عادي، قسمتي از مردمك زير پلك پنهان است. پس مراقب آن باشيد كه دايره مردمك را به طور كامل ترسيم نكنيد، زيرا در اين حالت، چشمها حالت وحشت زده يا متعجب به خود مي گيرند.
ـــ با حركت مردمك به سمت راست يا چپ، حجم پلك نيز كمي تغيير مي كند. پلكهاي بالا و پايين با هم تفاوت عمده اي دارند و حجم مژه ها در پلكها نيز متفاوت است.
در حين طراحي از چشمها به ياد داشته باشيد كه:
چشمها را نخست به طور جداگانه بررسي و ترسيم نماييد. پس از تسلط كافي، به طراحي از هر دو چشم بپردازيد. به فاصله چشمها از يكديگر (كه برابر با اندازه يك چشم است) و هماهنگي و تناسب مردمكها با يكديگر توجه داشته باشيد.
طرحها را كم رنگ بكشيد و به ارزش خط توجه داشته باشيد. در ترسيم مژه ها اغراق نكنيد، آنها را با حجم و اندازه واقعي بكشيد. معمولاً براي پلك پايين چشم، از خط كم رنگ نازك، يا پهناي نوك مداد استفاده مي شود. براي ترسيم پلك پايين و چين و چروكها به جاي خط، از سايه كم رنگ پهناي مداد هم استفاده مي كنند. پس از تمرين كافي، چشمها را با ابروها بكشيد. از ترسيم فرم چشم به طور ذهني اكيداً خودداري كنيد.
طراحي از ابروها
براي ترسيم ابروها، بايد به اين نكات توجه داشته باشيد: جهت و حالت ابروها، ضخامت ابروها، فاصله ابرو از چشم و فاصله ابروها از يكديگر.
نحوه ترسيم: ابتدا مسير و حالت ابرو را خيلي كم رنگ مشخص نماييد. با پهناي مداد، سايه ضخيمي متناسب با پهناي ابرو ترسيم كنيد. در جهت رويش موها با نوك تيز مداد، خطوط واضح و حالت دار بكشيد. ابروها را با توجه به مدلي كه در مقابل داريد، ترسيم كنيد. رويش و جهت موها را به دقت بررسي نماييد.
طراحي از بيني
بيني برجسته ترين نقطه در چهره افراد است و همچون ديگر اعضاي چهره از تنوع و گوناگوني برخوردار مي باشد. براي ترسيم آن، لازم است شكل ساده آن را (كه عبارت است از مخروط مثلث القاعده) در نظر داشته باشيد. فرم بيني را از جهات مختلف روبرو، نيم رخ و سه رخ مورد مطالعه قرار دهيد. به تفاوت اندازه در پره ها، نوك، حجم و ارتفاع بيني در افراد مختلف توجه كنيد سپس به طراحي از شكل بيني خود (به كمك آينه) بپردازيد. در حين طراحي توجه داشته باشيد كه:
ابتدا فرم كلي را آن گونه كه مي بينيد ترسيم كنيد. به جاي خط، از سايه و پهناي نوك مداد استفاده كنيد. تيره ترين سايه ها در پره هاي بيني ديده مي شود و تنها در همين قسمت هاست كه مي توانيد از خط نيز استفاده كنيد. وقتي به ترسيم بيني از روبرو مي پردازيد فقط در بخشهاي پايين بيني (پره ها و حفره ها) از خط استفاده كنيد. از آنجا كه فرم بيني،حجم برجسته اي دارد، به نور و سايه آن بيشتر توجه نماييد. وقتي چهره مدل در زاويه سه رخ يا نيم رخ باشد، مي توانيد از خط نيز براي قسمتي از ارتفاع بيني استفاده كنيد.
طراحي از لب
با مشاهده لبها در افراد مختلف متوجه مي شويد كه فرم لب، در تكميل شخصيت و كاراكتر چهره نقش فراواني دارد. ساختار كلي لب، امكان تغيير پذيري بسيار متنوعي دارد و هماهنگ با حالات روحي يا ظاهري شخص مي تواند جنبه بياني به خود بگيرد. فرم لب و دهان خود را در آينه مشاهده كنيد. حالتهاي صحبت كردن، خنديدن، خوردن، خميازه كشيدن، ناراحتي، شادي، اعتراض، فرياد زدن و ... را بررسي كرده و ببينيد كه بيشترن تغيير در كدام قسمت دهان ديده مي شود؟ در گوشه ها يا در قسمت مياني لبها؛ سپس به هماهنگي تغيير حالتها در چشم و لب به طور همزمان بپردازيد. علاوه بر حالتهاي رفتاري، به تغيير فرم در اثر تغيير وضعيت سر و چهره (نيم رخ و سه رخ و ...) نيز بپردازيد. با چرخش سر به پهلو، زير يا بالا، لبها نيز تغيير فرم پيدا مي كنند.
شيوه طراحي از فرم لب: براي فرم لب همچون فرم چشم، يك بيضي با گوشه هاي تيز و بسته در نظر بگيريد و آن را از طول و عرض به چهار قسمت تقسيم كنيد. لب بالا معمولاً باريكتر از لب پايين است. گاهي لب بالا و پايين در يك اندازه هستند و بسيار به ندرت پيش مي آيد كه لب بالا ضخيمتر از لب پايين باشد. بهتر است كه براي ترسيم فرم لب، به جاي خط، از سايه يا پهناي مداد استفاده كنيد. دو گوشه لب با هم برابر و يك شكل هستند. لب پايين شامل گوشه ها و بخش مركزي يا وسط است. سايه اي كه براي لب بالا در نظر مي گيريد بايد قدري تيره تر از لب پايين با شد. اين تيرگي در گوشه هاي دهان نيز تغيير پيدا مي كند.
نکته :
● چشمها در پرتره
یک پرتره خوب پرتره ای است که انگار چشمانش شما را در حال حرکت نیز تعقیب می کنند. بنابراین از اینکه سوژه یا مدلتان درست در حالی نشسته است که مستقیماً به شما می نگرد، اطمینان یابید.این به بدان معنا نیست که سوژه بایددرست جلوی شما و روبه رویتان نشسته باشد. سر او میتواند درست در زاویه شانه ای قرار بگیرد یا چشمان او به شما نگاه کند.
▪ موهای انسان را نقاشی کنید
اگر میخواهید تصویر شما واقعی تر به نظر رسد، باید موها صاف و لطیف درست در حالتی مانند سر واقعی کشیده شوند، به طوری که در حالتی بسته بندی شده و جدا از سر قرار نگیرند. (مگر اینکه بخواهید مدل موی خاصی را به نمایش بگذارید).
سعی کنید زمانی که کارتان خشک نشده، روی خیسیها کار کنید و موها را در جهت خوابشان در کنار یکدیگر بکشید، نه اینکه روی آنها به صورت تک تک و بعد از اینکه کار خشک شد، کار کنید. زمانی که به شخصی نگاه میکنید تک تک موهای او را نمی بینید، بلکه یک تکه ای از مو را با رنگی خاص در کنار تغییراتی واریاسیونی با ترکیبی ماهرانه مشاهده می کنید. به یاد داشته باشید که اگر روی مدل و سوژه شما نور تابیده می شود، در بعضی از قسمتهای مو هایلایت نیز وجود خواهد داشت که آن را از سایر قسمتها متمایز می کند. یکی از ساده ترین روشها استفاده از سشوار است.
آموزش طراحی چهره همراه با تصویر
توجه : عکسهای گذاشته شده فقط برای درک بهتر از مطالب ارائه شده است. بدیهی است که نتیجه نهایی کار بستگی به استعداد و تمرین های هر شخص متفاوت خواهد بود.
طراحی چشم:
۱.اول طرح اولیه و ساده ای از چشم رو می کشیم.با مداد معمولی.همه ی خطوط توی چشم رو درست میکشیم.حتی جای برقی که توی چشم میفته رو هم باید گذاشت:
۲.با مداد ب۶ قسمت سیاهی چشم رو کاملا تیره میکنیم.بعد با مداد ب۲ این قسمت ها که بخش رنگی چشم هستن و تو عکس تیره شدن رو پر میکنیم.و با محوکن یکدستش میکنیم!
۳.تو این مرحله تو اون بخش رنگی چشم که محوکردیم با مداد ب۴ نوک تیز خط هایی رو میندازیم.خط ها از مرکز به بیرون باشن:
۴.حالا تو اون قسمتی که بین بخش رنگی چشم و سیاهی وسط چشم هست و تا الان خالی بوده رو با مداد ب۴ پر میکنیم و محو هم میکنیم:
۵.اینجا میایم و یه خط نازک دور تادور گردی چشم با مداد ب۲ میکشیم و با فشار دست یه کم پررنگ ترش میکنیم.محوش نمیکنم فقط چند بار روش میکشم تا پررنگ بشه:
۶.حالا از حاشیه ی دور چشم که تیره ش کردیم به سمت وسطش با مداد ب۲ تیره میکنیم و یه کم هم محوش میکنیم و دور اون قسمت وسط که یه خطوطی افتاده رو یه کم پررنگ میکنیم:
۷.تو این قسمت از کار با پاک کن مدادی یا هر پاک کنی که سرش یه کم تیز باشه یه سری خطوط توی چشم رو کمرنگ میکنیم:
۸.پلک بالا رو با مداد ب۲ یه کم کار میکنم و تیره ش میکنم جاهایی که باید تیره تر بشن رو دقت کنید و همینطور توی چشم:
۹.قسمت ابرو رو با مداد ب۲ پر میکنم و محو میکنم:
۱۰.توی ابرو با مداد ب۴ خطوطی رو میکشم.مژه ها رو میکشم.راستی سایه ی زیر پلک پایین رو هم حتما با محوکن بزارین:
۱۲.آخرین مرحله کار کردن روی کل چشم هست.یه مداد تیره مثل ب۶ برمیدارم و نوکش رو تیز میکنم و خطوط توی چشم رو تیره میکنم.مژه ها رو یه بار دیگه تیره میکنم.با پاک کن نور توی چشم رو روشن تر میکنم.سایه ها رو یه کم تیره تر میکنم:
حالا کارطراحی چشمم تموم شده!
الان هم میخوام طراحی از بینی رو بگم.البته اصول طراحی رو بهتره که در کلاس یاد بگیریم و یا حداقل از کتاب .
اما چیزی که مهمه اینه که استاد اصلی آدم تو طراحی فقط و فقط "تمرین" هست.طرح زدن از بینی بیشتر با کمک چشم انجام میشه.وقتی انقدر تمرین کردین که تونستین با دیدن بینی شخصی، طرحی از اون بزنین موقعش رسیده به سراغ سایه زدن برید.من که خودم بینی رو بیشتر با "محوکن" سایه میزنم و در نتیجه زیاد تیره ش نمیکنم.
راستی تا یادم نرفته بگم که سایه ی اطراف بینی شاید از خودش با اهمیت تر باشه!!!
که اکثر این تیرگی هارو با "محوکن" اضافه میکنم.(اگه دیدین کمرنگ شده میتونین از مداد ب استفاده کنین ولی دیگه از اون تیره تر نشه:
یه نکته ای رو اینجا بگم و اون اینکه بهترین کاری که میشه کرد واسه تقویت دید و نگاهتون توی طراحی اینه که به جزئیات دقت بیشتری کنید.از این به بعد وقتی تو آینه نگاه میکنید به مردمک چشماتون دقت کنید و خطوط توی اون رو نگاه کنید.یا اگه با کسی مثلا مادر یا دوستتون حرف میزنین به بینی و یا چشماشون نگاه کنین ودقت کنین که وقتی حالت های چهره شون تغییر میکنه اجزای صورتشون هم تغییر میکنه .به عنوان مثال وقتی کسی میخنده گوشه ی چشماش کشیده میشه و لبهاش باز تر میشن.
اگه میخواهین طراح باشین فقط وفقط دقتتون رو بالا ببرین و تمرین کنید.از هر فرصتی استفاده کنید و یکی از اجزای صورت رو بکشین.راستی این هم خیلی مهمه که اول تک تک اجزای صورت رو جداگانه کار کنین.بعد که همه رو یاد گرفتین برید سراغ چهره ی کامل.مثلا از عکس آدم ها یا مثلا هنر پیشه ها شروع کنین.هر عکسی که دستتون میاد اول تمام بینی هاشون رو جدا جدا بکشید.بعد که تو کشیدن بینی مهارت پیدا کردین شروع کنین از روی هر عکس لب هاش رو بکشین.چشم رو بزارید آخر که دستتون یه کم مهارت پیدا کرد.
باز هم میگم فقط "تمرین" میتونه از شما یه طراح واقعی بسازه!!!
لب ها
یک نمونه ی دیگه از فرم لب:
که همون مراحل بالا رو تکرار میکنیم:
نمونه های دیگه از طراحی از اجزای صورت
ابزار و تكنيكهاي طراحي ؛ طراحي با ذغال (روش اول)
طراحي با ذغال (روش دوم) ؛ سايه روشن با هاشور
ابزار و تكنيكهاي طراحي
در اين برنامه، با توجه به توضيحاتي كه در رابطه با معرفي ابزار و نحوه كار با آنها ارائه خواهد شد، شما در انتخاب سوژه ها آزاد هستيد و مي توانيد با استفاده از وسايلي كه معرفي مي شود، جنسيتها و اشياي مختلفي مثل شيشه، فلز، پارچه و گياهان را طراحي كنيد.
طراحي با ذغال (روش اول)
وسايل مورد نياز: ذغال طراحي طبيعي يا فشرده (ترجيحاً فشرده)، محو كن، پاك كن، مقواي اشتناخ A4، كاغذ پوستي كمي بزرگتر از A4.
سوژه را از اشيايي با جنسيتهاي متنوع انتخاب كنيد. با كمك ذغال (نه مداد) طرحي بسيار ساده از مدل بر روي مقوا ترسيم كنيد. اندازه طرح نبايد كوچك باشد. اگر رنگ سوژه سفيد باشد شما فقط به قسمتهايي كه سايه وجود دارد توجه كنيد و همان قسمتها را با پهناي ذغال كمي تيره كنيد. در ابتداي كار مراقب باشيد كه با لبه تيز ذغال خطوط تيره و پر رنگ ترسيم نشود چون اثر نامطلوبي از خود بر جاي مي گذارد. سپس محو كن را بر روي اثر ذغال ساييده و آن را به صورت سايه اي محو و يك دست در آوريد. براي ايجاد سايه هاي تيره تر، همين كار را تكرار كرده و لايه هاي خاكستري را بر روي هم بياوريد. به جاي محو كن مي توانيد از تكه اي دستمال كاغذي و يا انگشت دستتان (به شرط آنكه چرب يا مرطوب نباشد) استفاده كنيد.
پس از ترسيم خاكستريها، مي توانيد با لبه تيز ذغال، اشاره هاي حساسي را در قسمتهاي تيره به عنوان ارزش خطي، به مدل بيفزاييد. اين كار باعث ايجاد استحكام در مدل مي گردد. در صورتي كه مدل شما رنگي باشد ( آبي، قرمز، بنفش، سبز و...) ابتدا سراسر طرح را با پهناي ذغال بپوشانيد و بعد دستمال كاغذي را بر روي آن بكشيد تا اثر ذغال به طور كامل و يك دست خاكستري شود. سپس مراحل تيره تر را مجدداً با ذغال ترسيم كرده و با محو كن اثر آن را يكنواخت كنيد. مراقب باشيد كه در حين كار دستتان بر روي طرح ساييده نشود. اثر ذغال به راحتي پاك شده و كار را ناقص مي كند.
مراحل آخر كار مهمترين بخش است. در اين مرحله با كمك نوك ذغال، در قسمتهاي تيره، ارزش خطي مناسبي ايجاد كنيد. به مقايسه درجات مختلف خاكستري هايي كه ترسيم شده بپردازيد و چنانچه لازم بود، در سايه هايي كه ايجاد كرده ايد تجديد نظر كنيد. براي مدلهاي شفاف و براق (شيشه، سفال لعاب دار، فلز) كه انعكاسهايي از نور در خود دارند، به همان ترتيب سابق سايه ها را ايجاد كنيد. سپس براي نشان دادن نورهايي كه در مدل ديده مي شود، از تكه اي پاك كن تمييز استفاده كنيد كناره پاك كن را با كاتر ببريد تا صاف و لبه دار شود. به اين ترتيب مي توانيد نورهاي ظريف و حساسي در طرح خود ايجاد كنيد. مراقب باشيد كه: جهت حركت دستتان براي ترسيم نورها، مطابق با حجم مدل و نوري باشد كه واقعاً مشاهده مي كنيد. نورهايي كه ترسيم مي كنيد از نظر اندازه و پهنا متنوع باشد. به مدل خود نگاه كنيد. در كنار قسمتهايي كه نور وجود دارد، گاهي لكه هاي بسيار تيره اي هم به چشم ميخورد يا اين كه قسمتهايي از نور، محو و نامشخص است توجه به اين نكات علاوه بر آنكه در مدل شما تنوع ايجاد مي كند، بر دقت و ظرافت طرح نيز مي افزايد. وقتي كار تمام شد، روي طرح را با كاغذ پوستي بپوشانيد تا كارتان محفوظ بماند.
طراحي با ذغال (روش دوم)
سوژه را در مقابل خود قرار دهيد. با پهناي ذغال سراسر مقوا را يك دست و منظم سياه كنيد. بعد با دستمال كاغذي يا با دستتان روي آن بكشيد تا كاملاً سياه شده و از ذغال اشباع شود. اين مرحله را مجدداً تكرار كنيد و دومين لايه تيره ذغال را بر روي لايه قبلي به وجود آوريد و مجدداً هم با دستمال كاغذي روي آن بكشيد. خرده هاي ذغال روي مقوا را بتكانيد. سپس با توجه به مدل، طرح را با ذغال ترسيم كنيد. بعد با كمك محو كن، پاك كن و انگشت دستتان، خاكستري اوليه را روشن و روشنتر كنيد. هر يك از اين وسايل را كه نام برديم، درجات خاكستري روشنتري ايجاد مي كند. در اين شيوه، شما بر خلاف روشهاي قبلي، از خاكستري تيره به خاكستري روشن مي رسيد و پاك كن تمييز، در اينجا نقش عمده اي به عهده دارد. در مرحله پاياني باز هم به مقايسه نورها و تيرگيها بپردازيد و از ارزش خطي استفاده كنيد. گاه لازم است كه زمينه پشت سوژه تيره تر يا روشنتر از سوژه باشد تا به صورت مجزا از كار اصلي به نظر بيايد. در پايان روي كار را با كاغذ پوستي بپوشانيد. چنانچه به اسپري تافت (مخصوص موي سر) دسترسي داريد، مي توانيد روي كار را اسپري زده و لايه اي محافظ بر روي اثر ذغال به وجود آوريد. در اين صورت كار را به حالت عمودي مايل قرار داده و اسپري را از فاصله 25 تا 30 سانتيمتري به آن بپاشيد. هرگز كار را بر سطح زمين به صورت افقي نگذاريد. قدري صبر كنيد اسپري خشك شود. آهسته بخشي از طرح را لمس كنيد. اگر اثر ذغال بر دستتان نشست، عمل اسپري را مجدداً تكرار كنيد. در غير اين صورت، پس از خشك شدن كار، روي آن را با كاغذ پوستي بپوشانيد.
سايه روشن با هاشور
ايجاد سايه روشن با هاشورهاي منظم يا نا منظم، سابقه اي بسيار قديمي در نقاشي و طراحي دارد. اغلب وسايل (مداد، خودكار، روان نويس) براي هاشور زدن مناسب هستند و پيشنهاد مي كنيم همه آنها را تجربه كنيد.
شيوه كار: با ترسيم خطوط موازي و منظم و يك دست، سطحي به دست مي آيد كه مي تواند جايگزين سايه روشنهاي مداد، ذغال و آب مركب باشد. به ياد داشته باشيد كه هاشور براي سطوح وسيع و صاف چندان مناسب نيست. اندازه طرح را در حدي بگيريد كه بتوانيد به راحتي دست خود را در سراسر طرح حركت دهيد. هر قدر خطوط به هم نزديك باشند تيرگي بيشتري ايجاد مي كنند. اين تيرگي با تكرار هاشور در جهتهاي متضاد تشديد مي شود. جهت هاشور بايستي با حالت و فرم مدل هماهنگ باشد. يعني براي مدلهاي صاف و تخت، خطوط مستقيم (در جهات مختلف) و براي مدلهايي با سطوح مدور خطوط منحني و متناسب با فرم سوژه استفاده مي شود. سايه افتاده نيز با هاشور مشخص مي شود. ابتدا قسمتهاي روشن را هاشور بزنيد. سپس با تكرار جهات متضاد تيرگيها را درجه به درجه ايجاد كنيد. سايه ها بايد به تدريج در روشنيها حل شوند. در غير اين صورت خطوط هاشور يك باره قطع شده و در طرح بريدگي به وجود مي آورند.
حل شدن هاشور تيره در روشنيها به دو صورت انجام مي گيرد:
ـــ كم رنگ، نازك و دور كردن خطوط هاشوري از يكديگر.
ـــ كوتاه و محو كردن تدريجي خطوط هاشور.
در مدلهايي با سطوح مدور، چنانچه قصد داريد در بخشي از سوژه با ترسيم هاشور بپردازيد، در نظر داشته باشيد كه هاشور يا سايه، بخشي از مدل محسوب شده و مطابق با انحناي كلي سطوح باشد.
رنگ
اگر نور سفيد ( نور خورشيد ) را به وسيله منشور مثلث القاعده تجزيه كنيم، نواري از يك سلسله رنگهاي پيوسته از قرمز، نارنجي، زرد، سبز و آبي گرفته تا بنفش به وجود مي آيد. اگر اين اشعه رنگين به وسيله يك عدسي جمع شود، از تجمع آنها مجدداً نور سفيد حاصل مي گردد. اين تجزيه طيف نور بعد از باران به اسم قوس قزح ( رنگين كمان ) ديده مي شود.
وقتي نور سفيد به يك جسم رنگي مي تابد، شيء مزبور قسمتي از آن را جذب و نور را منعكس مي كند. هر جسمي بر حسب رنگ خود، نور همرنگ خويش را منعكس مي كند. مثلاً يك جسم قرمز، نور قرمز را منعكس مي كند و ساير نورها را به خود مي گيرد. هر گاه جسمي تمام طول موجها را جذب كند به رنگ سياه ديده خواهد شد و اگر همه آنها را منعكس نمايد، سفيد به نظر خواهد آمد.
خواص رنگ:
رنگها داراي خواص زير مي باشند:
۱- شدت رنگ: كه مربوط به پر رنگي و كم رنگي آن است. رنگهاي اصلي داراي بالاترين شدت رنگ يا درخشندگي مي باشند.
۲- ارزش رنگ: روشني يا تاريكي رنگهاي مختلف را ارزش رنگ مي گويند. رنگهاي تاريكتر و شفافتر از نظر بصري سنگيني و وزن بيشتري از رنگهاي روشن تر و خفه تر دارند. رنگهاي تيره به نظر كوچكتر از رنگهاي روشن مي آيند.
۳- ته رنگ (Hue ) هيو: هيو اسامي رنگهاي مختلف مثل قرمز يا آبي يا سبز است.
رنگهاي سرد و گرم
شايد صحبت از گرمي و سردي رنگ عجيب به نظر برسد اما تجربه علمي نشان داده است كه در يك اتاق سبز يا آبي (سبز و آبي جزو رنگهاي سرد هستند ) احساس سرما به انسان دست مي دهد. در حالي كه اتاقي به رنگ قرمز يا نارنجي حس گرما را در انسان بيدار مي كند. در تجربه مذكور، افرادي كه در اتاق سبز آبي بوده اند در حرارت 15 درجه احساس سرما كرده اند، حال آنكه ساكنان اتاق نارنجي، قرمز در حرارت 11 تا 13 درجه سانتي گراد احساس سرما نكرده اند. در حقيقت رنگهاي سرد، گردش خون را كند مي كنند و رنگهاي گرم باعث سرعت جريان آن مي گردند. براي نمايش اجسام نزديك از رنگهاي گرم و براي نمايش اجسام دور از رنگهاي سرد استفاده مي شود. رنگهاي گرم مانند انواع زرد، قرمز و نارنجي و رنگهاي سرد مانند انواع آبي، سبز و بنفش.
رنگ مايه (توناليته)
غرض از توناليته يا رنگ مايه درجات مختلفي از رنگ مي باشد كه با نور منعكس شده از ماده رنگي رابطه دارند. درجات مختلف رنگ را يك بار به وسيله تركيب با سفيد و نيز به وسيله رقيق كردن رنگ با آب مي توان به دست آورد.
رنگهاي اصلي و فرعي
رنگ اصلي، رنگي است كه آن را از تركيب رنگهاي ديگر نتوان به دست آورد. بر اساس تئوري كلاسيك رنگ، رنگهاي اصلي عبارتند از: زرد، قرمز، آبي. از حيث نظري، با استفاده از اين سه رنگ و افزودن سفيد، تمام رنگهاي طيف را مي توانيم به دست آوريم. رنگهاي اصلي در نهايت درخشندگي و اشباع مي باشند. رنگهايي كه مستقيماً از تركيب رنگهاي اصلي به دست مي آيند به رنگهاي فرعي موسومند و عبارتند از: نارنجي كه از تركيب قرمز و زرد، بنفش كه از تركيب قرمز و آبي،سبز كه از تركيب آبي و زرد به وجود مي آيند.
رنگهاي مكمل و متضاد
دو رنگ مكمل دو رنگي هستند كه تمام رنگهاي طيف را در خود داشته باشند . مثلاً رنگهاي قرمز و سبز دو رنگ مكمل يكديگرند . زيرا رنگ سبز تركيبي از زرد و آبي است و قبلاً گفتيم كه زرد و آبي و قرمز رنگهاي اصلي هستند كه از تركيب آنها مي توانيم تمام رنگهاي طيف را به دست بياوريم. بنابراين، رنگ مكل هر رنگ اصلي عبارت است از تركيب دو رنگ اصلي ديگر. هر دو زوج رنگ مكل با يكديگر متضاد نيز مي باشند. يعني در كنار يكديگر اختلاف شديدي را به چشم مي آورند. به طور مثال در يك فضاي وسيع سبز رنگ چند لكه كوچك قرمز به راحتي به چشم مي خورد و خود را نمايان مي سازد و با درخشندگي، تضاد خود را با زمينه سبز نشان مي دهد و تعادل لازم را در چشم برقرار مي كند.
طبيعت بي جان
شيوه رنگ آميزي با مداد رنگي
مداد رنگي از ساده ترين و سريعترين ابزار هاي نقاشي مي باشد كه داراي ويژگي هاي خاصي است. به وسيله مداد رنگي خطوط نازك و ظريف و نيز سطح هاي رنگي بزرگ و همچنين انواع رنگها و نيم رنگهاي ممكن را مي توان به وجود آورد. با اين ابزار مي توانيد با سرعت نقاشي كنيد و با كم و زياد نمودن فشار دست قدرت رنگ ها را شديد يا ضعيف نماييد. مداد رنگي به وسيله پاك كن پاك مي شود و تغييراتي را كه لازم است در نقاشي ايجاد شود، امكان پذير مي سازد. بر روي انواع كاغذ هاي نرم و زبر مي توان به راحتي با اين وسيله كار كرد مداد رنگي بر روي كاغذ زبر ايجاد بافت هاي گوناگوني مي كند كه از نظر بصري تأثير خاصي دارد. مداد رنگي از گروه رنگ هاي نيمه شفاف است كه به راحتي با يكديگر مخلوط مي شود و مي توان رنگها را به صورتي با يكديگر مخلوط كرد كه در عين آنكه هر دو رنگ خاصيت رنگي خود را حفظ مي نمايند، موجب پيدايش رنگ تازه اي نيز خواهند شد. سعي كنيد بيش از دو يا سه رنگ را با يكديگر مخلوط نكنيد زيرا از درخشندگي رنگ كاسته خواهد شد. نرمي يا سختي نوك مداد رنگي نيز در رنگ آميزي طرح مؤثر مي باشد. آزادي عمل در طرز كار با اين وسيله موجب مي شود كه به تنوع زيادي در نقاشي دست يابيد.
ياد بگيريد كه سر را به صورت فرمي اساسي و با بخش هاي ساده شده آن بكشيد تا بتوانيد از عهده طراحي پرتره بر آييد.
من معتقدم كه به طور ناگهاني درگير شدن با طراحي سودش بيشتر ازضررش است.در پرتره كوچكي شكل ها و فواصل بين آن ها نياز به مقدارزيادي توجه و دقتاست.اگر اندازه اچزاء و محلشان نادرست باشد طراحي شباهت خود را از دست ميدهد.
طراحي پرتره:
1- شگل كلي سر را بكشيد(همان بيضي)
2- وسط سر را نشانهبگذاريد(همان خط چشم ها)
3- خط عمود كه كه از وسط بيني رد شده از عريض ترين قسمت صورت(معمولا در ناحيه يين گونه هاست)يعني از نرمه گوش به نرمه گوش مقابل
قواعد واندازه اجزاء صورت نسبت به هم:
1- فاصله بين دو چشم يك چشم قرار دارد
2- طولبيني تقريبا برابر است با از بين سوراخ هاي بيني تا چانه(برابر است با سوراخ هايبيني تا نرمه گوش)وسط سر نزديك بين دو چشمان استبا استفاده از خط عمودي كه ازوسط مردمك عبور مي كند امتداد ميدهيم با كنج لب مماس مي شود.
اشكدان را با خطعمودي امتداد بدهيم با پره بيني مماس مي شودپهناي بيني(عرض بيني از اين پره تاپره ي مقابل)با طول چشم تقريبا برابر است .
نماي سه رخ صورت:
در اين نما پشت سر بيشتر نمايان است. واقع شدن مردمك و گوشه ي دهان را بروي يك خط عمود مورد توجهقرار دهيد شكل چشم ها با هم تفاوت دارند به ويژه وقتي كه صورت به حالت سه ربع استفاصله ي گوشه چشم تا پشت گوش برابر است با گوشه ي چشم تا چانه در نماي سه ربعفاصله بين چشمان اندازه يك چشم نيست .منحرف شدن دهان از مركز يكي از مشكلات متداول هنر جويان است وسط دهان در زير قاعده بيني قرار دارد.
هنر مجسمه سازی نقاشی روانشناسی...
ما را در سایت هنر مجسمه سازی نقاشی روانشناسی دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : مازیار mizeyir بازدید : 1397 تاريخ : يکشنبه 21 / 4 ساعت: 18:20